Gel / 2109 Ekim

Gül devri dökülürken beyaz perdeyeMeğer çöller kaybetmiş bağrında biziYetişemedik seni görmeyeRüyalarda çözemedik bu hicranlı giziGül devri dökülürken beyaz perdeyeEy Nebi soluklu pembe gül!Dönüşün ne gün Habeş’ten?Kokuna uçmaktan yoruldu bülbülN’olur uyandırın beni bu düştenEy Nebi soluklu pembe gül!Gözlerin vardı dokunsan yağacak yağmurNebi’yi anarken titrerdi sesin.Asırlardır ağlayan yavruyu avutacak budurGözyaşların ve ab-ı hayat nefesinGözlerin vardı dokunsan yağacak yağmurGel artık, Medine’den dönenler gibi gelMekke’nin bağrına inen yağmur gibi gelGel n’olur güller kurumadan gelGel artık, Medine’den dönenler gibi gel