Gül Cemalini Görünce / 2019 Eylül

Sun şerbet-i la’lini ki sermestin olayım,Girmesin sevda-yı ağyâr asla bu gönlüme;Ebedü’l-âbâd meftun-i cemâlin kalayım,Gölge etmesin kimse Sen gibi emelime…Çok kez elemle geçti bugüne dek baharım,Fark etmeden belki de dünyadan umdum vefa;Karardı o Mah-ı tâbâna rağmen neharım,Vefa umduklarımdan çektim bir hayli cefa…Sencileyin günler geçti besten yarım kaldı,Kapıldık akıntıya ki, yok limanı onun;Kapılar kilitli, anahtar ağyâr elinde,Mırıldanmaya durdu ye’is: “Bu senin sonun!..”Ey Nebî, ancak Seninle yeşerir bu bağlar,Döner iç içe hâristanlar bir gülistana;O güne dek hep gönüller boş günlere ağlar,Hazanlarla geçen bahara baharistana…Gül açar, bülbüller öter Sen dönüp gelince,Yaşarız hayatımızı Seninle derince;Şafakları şafaklar takip eder sâyende,Tüllenir güzellikler gül cemalin görünce…