Hep Âh ile Geçti / Mayis 2018

Vuslat arzusuyla ömür hep âh ile geçti,Olmasa da liyakat, O bendesini seçti;Yer yer belki ruhum hayatın zehrini içti,Bundan, dedim, hayatımın şerefi ve mecdi…Şen günler hep neş’eyle benim yüzüme baktı,Bir inşirah olup gönlümün içine aktı;Bazen âteş-i suzân gibi bendeyi yaktı,Kedere gerek yok âşığın yanması haktı.Asla hiç açılmadı Hak’la gönül arası,Şeker-şerbet sayıldı dildeki aşk yarası;Sevimlidir aşkın hem akı hem de karası,Anlamaz bu neş’eyi bulunan kalb yarası.